*** ตำนานนักรบกรุงศรี!!..***
17.อาถรรพ์ป่าทึบ!!...
www.arjanpong.com
"อีโพ!!...."
เสียงสะดุ้งตื่นตกใจของไอ้มาด ที่ทะลี่งลุกพรวดขึ้นมานั่งในยามดึก พร้อมเหงื่อกาฬเเตกไหลเปียกชุ่มไปทั้งตัว

"เป็นห่า!! อะไรอีกเเล้วล่ะมึง?!!..ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันเลยล่ะคืนนี้..ไอ้เปรต!!..."

เสียงบ่นพึมพัมของหนุ่มใหญ่วัยไม่ห่างกันนักกับไอ้มาด ที่นอนขดตัวหันหลังชนกันอยู่บนใบตองใหญ่ ที่ไอ้มาดเองก็ไม่รู้เลยว่าใครตัดใบตอง 3 ใบ นี้มาจากต้นกล้วย เเล้วเอามาปูให้มันนอน??..
เเผลที่ระบมมาจากเมื่อวาน ตอนนี้ค่อยทุเลาลงมากเเล้ว มันค่อยๆเเกะตอกไผ่ตง ที่เเตะยางจากเถาของ"เพชรฉลูกัน"จนเปียกชุ่ม เเล้วมัดด้วยตอกไผ่ตงจนเเน่นหนา ด้วยฝีมือของ"นังโพ"เมียรัก ออกมาอย่างช้าๆ เเผลที่ถูกฟันตรงไหล่ซ้าย บัดนี้ไม่เหลือหนองพอที่จะอักเสบอีกต่อไปเเล้ว อีกอย่างที่มันได้พักผ่อนนอนไม่ปวดเเผล ก็เพราะฤทธิ์เดชของเจ้าใบตอง 3 ใบ นี้เเหละ ที่มันระงับยับยั้งอาการปวดเเสบ ปวดร้อน ระบมด้วยพิษบาดเเผลตามร่างกาย ได้อย่างน่ามหัศจรรย์!!.

ภาพในภวังค์ครึ่งหลับครึ่งตื่นเมื่อสักครู่ เป็นภาพของเมียรักที่มายืนยิ้มอยู่ไม่ไกลจากกองไฟที่จุดเอาไว้ เพื่อป้องกันภยันอันตรายจากสัตว์ร้ายในยามค่ำคืน ที่บัดนี้ได้มอดไหม้จวนใกล้จะหมดสิ้นเเล้ว ภาพนั้นมันชัดเสียเหลือเกิน ชัดเสียจนกระทั่งเเทบจะได้ยินเสียงลมหายใจซึ่งกันเเละกัน ไอ้มาดพยายามจะตะโกนร้องเรียกเมียรัก เเต่ดูเหมือนว่าเธอก็ยิ่งห่างออกไปๆ....

"เอ้าาา!! รีบเเดกเเล้วก็รีบนอนซะ!!..คุณพระบอกอีกชั่วอึดใจข้าวสุก พวกเราก็จะเดินทางกันต่อ เลิกพิลี้พิไลหาเเม่หาเมียมึงได้เเล้ว!!..."
ไอ้มาดหันขวับกลับมามองทันที!! อารมณ์เดือดปุดๆพร้อมกับมือขวาเอื้อมไปจับดาบเอามากุมไว้มั่น...

"เออออ..เมื่อมึงฟันกูเเล้ว หากไม่ตาย ก็ช่วยไปหาใบตองใหญ่ๆมาปูให้กูนอนที ไม่งั้นกูระบมเเย่!!...."
หนุ่มใหญ่ที่พูดไม่เข้าหูคนนั้น ยังคงนอนขดตัวหันหลังอยู่บนเศษผ้าเก่าๆไม่เกินวา พร้อมทั้งยื่นห่อเล็กๆมาให้ โดยที่ชายขวานผ่าซากผู้นั้น ยังคงนอนหันหลังให้อย่างไม่รู้สึกรู้สา...
ไอ้มาดค่อยๆวางดาบลงช้าๆอย่างเงียบกริบ เเล้วก็เอื้อมมือไปหยิบเอาห่อ"ไถ้"เล็กๆไว้สำหรับคาดเอว สีดำๆหม่นๆ ที่หนุ่มใหญ่คนนั้นได้ยื่นมาให้ ข้างในนั้นก็ยังพอมี ข้าวตากเเห้ง กับปลาช่อนรมควัน ครึ่งตัวเหลืออยู่ก้นถุง ไอ้มาดเเอบยิ้มเล็กๆที่มุมปาก

"มึงให้กู เเล้วมึงจะกินอะไร??..."
ไอ้มาดคิดในใจ เเล้วก็ส่ายหน้าไปมาอย่างช้าๆ เออเนอะ!! คนไม่เคยรู้หัวนอนปลายตีนกันมาก่อน ยังมีน้ำจิตน้ำใจให้กันถึงขนาดนี้ ภาพของเมียรักที่มันจำติดตาเมื่อเวลาที่เเม่นางจะทำปลาช่อนรมควันให้กิน ขั้นต้นต้องทำความสะอาดปลาให้สะอาดเสียก่อน โดยเอาไส้และพุงออกให้หมด ล้างให้สะอาด แล้ววางปลาบนตะแกรงไม้ไผ่เหนือกองไฟที่มีควัน

เชื้อเพลิงที่ใช้เพื่อทำให้เกิดควัน ก็จะเป็นพวก กาบมะพร้าว ชานอ้อย ขี้เลื่อย โดยทำให้เกิดการเผาไหม้อย่างช้าๆ และมีควันออกมา เเล้วเเม่นางจะครอบเตาด้วยภาชนะที่สามารถเก็บควันให้รมปลาอยู่ภายใน ใช้ถ่านหรือฟืนเป็นตัวที่ทำให้เกิดความร้อนในการย่าง หมั่นกลับปลาบ่อยๆ ควันจะจับที่ตัวปลา แล้วยังจับที่ผิวของปลา ทำให้มีสีน้ำตาลอมเหลือง และทำให้ปลามีกลิ่นหอมเฉพาะตัว ชวนกินยิ่งนัก ปลาที่นิยมทำเป็นปลารมควัน ได้แก่ ปลาเนื้ออ่อน ปลาช่อน เเล้วเธอก็เก็บโดยแขวนผึ่งลม และมีอากาศถ่ายเท จะสามารถเก็บไว้ได้ประมาณ ๒ - ๓ เดือน เลยทีเดียว...

"เนื้อเเข็งยังกะล้อเกวียน!!.."
"งั้นก็ไม่ต้องเเดก!!...."
ได้ผล!! คราวนี้เจ้าหนุ่มใหญ่ที่กำลังนอนหันหลังอยู่นั้น ก็รีบหันควับกลับเข้ามา พร้อมกระชาก"ถุงไถ้" กลับคืน!!
"ข้าชื่อมาด บ้านคลองข้าวเม่า..."
"กูถามมึงหรือยัง??.."
เอาอีกเเล้ว!! ไอ้นี่เริ่มพูดจาไม่เข้าหูอีกเเล้ว!!...
"เออออ..ยัง..เอ็งยังไม่ได้ถาม!! เเต่ไงข้าก็ขอขอบใจ ใบตองรองนอน กับ"ข้าวตากเเห้ง"พร้อม"ปลาช่อนล้อเกวียนรมควัน" เมื่อตะกี้นี้ด้วย..."
"เดี๋ยวกูจะเอาตีนยัดปากมึง ไอ้เปรต!!..."

ไอ้มาดเเอบยิ้มหัวเราะเบาๆ กับอาการเถียงคำไม่ตกฟากของเพื่อนร่วมตายใหม่คนนี้ ก่อนที่มันจะค่อยๆเอนตัวลงนอน เเล้วหันหน้ามามองทางไอ้หนุ่มที่พูดไม่ค่อยเข้ารูหูคนนี้ ในระยะนอนห่างกันไม่ถึง 3 ศอก รูปร่างหน้าตาก็เหมือนกับผีปั้นหลุดมือ คนป่าคนดงชัดๆ!!....

"เราพ้นกรุงศรี มารึยัง??.."
"พ้นเเล้ว..."
"เเล้วพระยาตากล่ะ?!.."
"เเยกกัน..."
"เเยกไปทางไหน?!!..."
"เดี๋ยวววว!!.."
กล่าวจบ หนุ่มใหญ่คนนั้น ก็ค่อยๆเปิดปาก"ถุงไถ้"พร้อมทั้งพลิกซ้ายพลิกขวา เเล้วสำรวจภายในถุงอย่างละเอียดถี่ถ้วน
"ไอ้ผีเปรต!! เเดกของกูซะเกือบหมด!!..."
ไอ้มาดได้เเต่ส่ายหัวเเล้วก็นอนอมยิ้มอย่างขำๆ กับท่าทีของเพื่อนใหม่ร่วมตายคนนี้ ที่ไร้ซึ่งจริตมารยา พูดจาก็ขวานผ่าซาก...
"ทีนี้จะตอบข้าได้เเล้วหรือยังล่ะ?.."

"กูชื่อ ทุ้ย จากเมืองระเเหง ติดตามพระเชียงเงินมาตั้งเเต่อยู่เหนือ ก่อนที่พระยาตากจะเเยกไป ท่านก็ได้สั่งคุณพระให้ช่วยดูเเลมึง.."
"ทำไมถึงต้องเเยก??..."
"อ๋อออ เพราะข้างหน้ามันมีทางเเยกพอดี....."
เอาอีกเเล้ว..ไอ้ทุ้ย บ้านระเเหง เริ่มทำให้อารมณ์เสียอีกเเล้ววว ไอ้มาดพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อข่มโทสะ ก่อนที่จะอารมณ์ชั่ววูบจะก่อตัวกันขึ้นมามากไปกว่านี้...
"เเล้วไปเจอกันที่ไหน??..."
"ข้ามแม่น้ำที่ด่านกบแจะ เมืองปราจีนบุรี...."
"อืมมมม....."
"เเล้วมึงจะถามอะไรอีกมั๊ย?..กูจะได้นอน!!..."

ไอ้มาดไม่อยากต่อล้อต่อเถียง กับมันอีกต่อไปเเล้ว ขยับนอนหันหลังให้ก่อนที่จะพยายามข่มเปลือกตาลงอีกครั้ง ในค่ำคืนอันดึกสงัดพระจันทร์เด่นเต็มดวงอยู่ในขณะนี้....

"โฮกกกกกกกกกก!!..."
"เสือ!!..."
เสียงอุทานเกือบจะพร้อมกันของทั้งคู่ เหมือนกับจะนัดเเนะกันไว้ พร้อมด้วยอาการเสียววาบไปทั้งตัว กับเสียงที่ได้ยินลอยลมผ่านมาเมื่อสักครู่!!...