035 323239, 035 323240, 089 8129392
27.มันตามมาเอาคืนเเน่
*** ตำนานนักรบกรุงศรี..***
27.มันตามมาเอาคืนเเน่!!
ติดตามต่อได้ที่ : www.arjanpong.com
"ลืมตาเเล้วเร๊อะ? พ่อมหาเจริญ!! หลับเป็นตายเชียวนะมึง!!..."
เจ้ามาด ชายหนุ่มจากคลองเข้าเม่า กรุงศรี นักรบ"ไพร่อาสา"ท้ายกองของพระเชียงเงิน ต้องสะดุ้งสั่นสะท้าน เมื่อโดนน้ำอุ่นๆ จากน้ำต้ม"เปลือกต้นมะขามเทศ" ที่ หยดลงไปบนร่างของมัน เพื่อชะล้างบาดแผล ที่ถลอกปอกเปิกไปทั้งตัว หลังจากหนีเจ้างูยักษ์ ฝ่าเข้าไปในดงต้นกระบองเพชร จนถอยหลังร่วงหล่นจากหน้าผา ลงสู่แอ่งน้ำตกใหญ่ที่อยู่ข้างล่าง จนมันไม่รู้สึกตัวเลยว่า สายน้ำอันไหลเเรงเชี่ยวกรากนั้น มันจะพัดผ่านพาไปยังแห่งหนตำบลไหน?
"กูกะว่า หากคืนนี้มึงไม่ฟื้น กูก็ต้องฝัง!!..."
น้ำเสียงอันลีลายียวนกวนประสาทเเบบนี้ ไม่มีใครอีกเเล้ว นอกจาก"ไอ้ทุ้ย" ข้าเก่าเต่าเลี้ยงของคุณพระ ที่หอบหิ้วกันมาจากเมืองระเเหง แขวงเมืองตาก
"น้ำาาาา......"
"ใช่!! นัง"เดือน"ไปเห็นมึงลอยตุ๊ปป่องเหมือนหมาเน่าลอยน้ำ ก็เลยตะโกนเรียกพวกเรา หาไม้มาเขี่ย เเล้วค่อยๆลากมึงขึ้นมาจากน้ำ เอามาวางเเหมะไว้อยู่ตรงนี้...
"ไม่ช่ายยยย....ข้าอยากจะกินน้ำาาาา....."
"อ้าว เหรออออออ....."
ไอ้ทุ้ยพูดจบ ก็หันไปหยิบกระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำที่วางอยู่ข้างๆ เเล้วค่อยๆบรรจงเทใส่ปากให้เจ้ามาดอย่างช้าๆ
"ลูกเมียกู กูไม่เคยประคบประหงมมากมายขนาดนี้เลยนะมึง!!"
เจ้าทุ้ยพูดจบ ก็วางกระบอกไม้ไผ่ลง เเล้วหันไปหยิบเอาสมุนไพรที่มันโขลกซะจนชุ่มจนเกือบละเอียด ขนาดเกือบเท่าฝ่ามือ ห่อผ้าบางๆสีเทาหม่นๆ อังกับไฟใฟ้ร้อนๆ ไล่ประคบตามเส้นเอ็น ตามเนื้อตามตัวที่มันตึงอย่างกับหนังกลองของเจ้ามาด
"ไอ้ทุ้ย!! ถ้าเอ็งจะประคบเเรงๆอย่างนี้ สู้ตัดเเขนตัดขาของข้าทิ้งไปซะยังไม่ดีกว่ารึ?!!.."
"น๊านนนนน ประชดก็เป็นเหมือนกันนะมึง ไอ้มาดดดด!!......"
ไอ้มาดไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนกวนๆขวางโลก อย่างกับเพื่อนคนนี้อีกต่อไป มันจึงหันหลังนอนตะเเคง ให้เจ้าทุ้ยค่อยๆประคบร้อนดัวยสมุนไพร ตามเส้นตามเอ็นต่อไปเรื่อยๆ
"ใช่ใบเถาเอ็นอ่อนหรือเปล่า?..."
เจ้ามาดถามเเบบชวนคุยไปเรื่อยๆ
"ตีนเป็ดเครือ..."
"ต้นใหญ่มั๊ย?"
"ไม่ใหญ่หรอก..."
"มันเป็นต้นหรือเป็นเถา?"
"เป็นเถา..."
" เปลือกเถาเรียบสีน้ำตาลอมดำ พอแก่เปลือกจะหลุดล่อนออกเป็นแผ่นใช่มั๊ย?
"ไอ้เปรต!!ซักกูยังกะเสนาบดีกรมวัง ซะอีก!! ทางเหนือบ้านกูเรียก"ตีนเป็ดเครือ"เเต่ทางบ้านมึงจะเรียก เอ็นอ่อน เอ็นเเก่ ก็เรื่องของมึง!!..."
กล่าวจบ ไอ้ทุ้ยก็กดลูกประคบคลายเส้น ลงบนหลังของเจ้ามาดอย่างเเรง จนเจ้ามาดต้องเเอ่นหลังครางด้วยความเจ็บปวด!!...
"มึงจะเป็นห่าเป็นเหวอะไร? ก็ต้องไปต่อก่อนเเจ้ง คุณพระต้องรีบทำเวลาข้าม"หุบผาพญาไฟ"เเห่งนี้ไปให้ได้ เพราะไม่งั้น ที่นัดหมายกับท่านพระยาตากไว้ที่ด่านกบเเจะ ดงศรีมหาโพธิ จะไม่ทันกาล!!...."
"เเล้วอีกนานมั๊ย?ที่จะผ่านเเดนลึกลับอาถรรพ์เเห่งนี้ไปได้?!!.."
เจ้ามาดถามด้วยน้ำเสียงเเหบเครือ พร้อมกับค่อยๆขยับกายหันหลังกลับมา เพื่อจะได้เห็นหน้าเห็นตาของคู่สนทนาได้อย่างชัดเจน
"เห็น ไอ้กรด มันบอกกับคุณพระว่า ไม่น่าจะเกิน 2-3 วัน...."
เสียงถอนหายใจของเจ้าทุ้ยหลังจากที่กล่าวจบเเล้ว มันเป็นความเเสดงออกถึงความรู้สึกถึงความไม่มั่นใจต่อสถาณการณ์ในยามนี้เลย การผ่านร้อนผ่านหนาวผ่านเป็นผ่านตายมาจนนับครั้งไม่ถ้วนของเจ้าทุ้ย ไม่เคยมีสักครั้ง ที่มันจะหวั่นวิตกกับสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ เพราะกระทั่งเวลานี้ มันยังไม่รู้เลยสักนิดว่า มันกำลังสู้อยู่กับอะไร?
"ไอ้มาด...ทำไมมึงถึงลอยน้ำมา?.."
"ข้าหนีงูยักษ์ ที่กำลังกกไข่ เเล้วไล่ข้าจนตกหน้าผา..."
"มึงฆ่ามันได้มั๊ย?.."
เจ้ามาดส่ายหน้าเเทนคำตอบ
"ดีเเล้ว!! ยังไงเสียมันก็คงไม่ไล่ติดตามมึงมาถึงที่นี่หรอก..."
"เเล้วเอ็งยังห่วงอะไรอีกวะ ไอ้ทุ้ย?..
ไอ้ทุ้ยเเอบถอนหายใจ ก่อนที่จะขยับ"ดาบหน้าวัว ด้ามไม้คูณตายพราย"อาวุธประจำกายของมัน ไว้อย่างเเน่นกระชับไม่ยอมห่าง
"มึงจำเสีอสมิง ที่นังเดือนยิงช่วยมึงเมื่อคืนวานก่อนเเต่ไม่ตาย จำได้เปล่า?.."
"จำได้...เเล้วไง??.."
เจ้าทุ้ยหยุดนิ่งเงียบอย่างใช้ความคิด
"กูว่า..มันกลับมาเอาคืนเเน่!!....."
ความเงียบสงัดของยามราตรีที่ไร้เเสงจันทร์ ได้ยินเเต่เพียงเสียงเต้นของหัวใจ จาก 2 นักรบเเห่งกรุงศรี ที่กำลังเหม่อมองออกไปจากกลุ่มกองไฟ ที่สุมไว้ใกล้มอดเต็มที มันเป็นสายตาที่บ่งบอกถึงความวิตกกังวลของทั้งคู่ อย่างเห็นได้ชัด!!.....
.jpg)
 Next
|
28.มนต์อาถรรพ์ |
 Previous
|
26.ข้าขอไปด้วย |
ความคิดเห็น
วันที่: Fri Nov 15 12:52:16 ICT 2024