*** ตำนานนักรบกรุงศรี..***
23.ให้มันตายไปข้าง!!
www.arjanpong.com
#ตำนาน #นักรบ #อยุธยา #พลังภูผา
"เอาไงล่ะทีนี้กู..?!!
ไอ้มาดพึมพัมกับตัวเองเบาๆ โดยที่สายตาของมัน ยังคงจดจ้องสู้อยู่กับดวงตาอสรพิษยักษ์คู่นั้นอย่างไม่กระพริบ!! เพราะจากประสบการณ์พรานป่า มันก็ถือว่าตนเองก็พอมีวิชาอยู่พอตัวเหมือนกัน ยิ่งกับเรื่องงูเงี้ยวเขี้ยวตะขอ เด็กบ้านป่าบ้านดงอย่างมัน จับมาเล่นอย่างสนุกสนานมานักต่อนักเเล้ว
เวลาที่มันต้องเข้ารกเข้าพงหรือเดินป่า มันจะไม่ลืมที่จะหาไม้เคาะพื้นเพื่อทำให้เกิดการสั่นสะเทือน เมื่องูรับรู้ถึงการสั่นสะเทือนก็จะเลื้อยหนีไปเองหรือปรากฏตัวให้มันเห็น ถ้าไม่มาจับงู ไอ้มาดก็เดินเลี่ยงทางนั้นไป
ปู่ย่าตายายมันสอนสั่งให้จำไว้เลยว่า การส่งเสียงดังไล่งูไม่มีผลอะไรเลย เพราะงูไม่มีหู มันจึงไม่ได้ยินเสียง!! การแสดงของแขกจามที่วัดสะเเกเมื่อเดือนยี่ปีกลาย ที่เป่าปี่เรียกงูให้ขึ้นมาจากตะกร้านั้น ความจริงแล้ว งูมันจ้องดูปี่ที่เคลื่อนไหวส่ายไปส่ายมาต่างหาก
ประสบการณ์สอนมันว่า สิ่งที่ควรทำเวลาเผชิญหน้ากับงู คือ "มีสติ" ยืนนิ่งๆ ไม่ต้องวิ่งหนี ยกเว้นงูกะปะและงูเขียวหางไหม้ เพราะงู 2 ชนิดนี้ ระหว่างตาและจมูกมีร่องจับความร้อน ดังนั้น เมื่อเจองูให้ยืนนิ่งๆเข้าไว้ งูจะไปเอง แต่ถ้างูไม่หลบ เราก็ต้องค่อยๆ ก้าวถอยออกมาให้พ้นระยะอันตรายซะ...
ในกรณีที่งูสู้คน!! ส่วนใหญ่มักจะเป็นการที่คนไปบุกรุกอาณาเขตของงูก่อน เช่น งูจงอางก็อาจจะพุ่งเข้ามาหาคนเพื่อเป็นการป้องกันตัวของงู ส่วนสิ่งของที่ว่ากันว่างูกลัวนั้น ไม่ว่าจะเป็นลูกมะนาว เสลดพังพอน ลิ้นมังกร ว่านพญานาคราช กำมะถันหรือปูนขาว มันลองมาหมดเเล้ว ใช้ไม่ได้ผลกับงูเลยสักตัวเดียว!!
ภาพที่ไอ้มาดเห็นอยู่ในขณะนี้ เป็นภาพของเจ้างูยักษ์"นังเเม่"ตัวใหญ่ ที่นอนกกไข่โดดไข่โทนอยู่ฟองเดียว มันกำลังขยับเขยื้อนคลายอ้อมกอดจากไข่อย่างช้าๆ จ้องมองมาด้วยสายตาที่ดุดัน พร้อมๆกับไอ้มาด ก็ค่อยๆเอื้อมมือมาจับดาบคู่ที่ขัดอยู่ไว้ที่ข้างหลังอย่างช้าๆ
ที่รู้ว่ามันเป็นตัวเมียก็เพราะว่า งูเเทบทุกชนิด หากเป็นตัวผู้มักมีโคนหางที่อวบอูม โดยสังเกตจากก้นหรือตูดของมัน ที่มีลักษณะคอดกิ่วแล้วกว้างออกที่โคนหาง อูมต่อเนื่องระยะหนึ่งแล้วจึงเรียวไปยังปลายหาง เมื่อกดใต้โคนหางที่อวบๆจะรู้สึกนิ่ม เนื่องจากภายในนั้นเป็นที่เก็บอวัยวะสืบพันธุ์ของงูตัวผู้ เมื่อยามไม่ใช้งาน
ส่วน"นังเเม่" เมื่อเลยตำแหน่งก้นงู หางก็เรียวลงไปยังปลายหางทันที ดังนั้นจึงเห็นคอดตรงก้นงูไม่ชัดเจน เมื่อกดใต้โคนหางที่ดูเรียบแบน หรืออาจเว้าเป็นร่องตื้นๆจะไม่นิ่ม แต่พึงระลึกเสมอว่า ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย ที่จะมานั่งบีบตูดงูเล่น!!
"ฟ่อออออออ!!..."
ไม่ทันกาลเสียเเล้ว นังงูยักษ์หวงไข่ ก็ชูคอขึ้นสูงประมาณ 1 ใน 3 ของความยาวลำตัวของมัน พร้อมกับฉกลงตรงมาย้งเป้าหมายข้างหน้าอย่างรวดเร็ว!! ไอ้มาดระวังตัวอยู่ก่อนเเล้ว จึงพุ่งตัวกระโดดหลบออกไปทางด้านขวา!! ชนิดเส้นยาเเดงผ่าเเปด รอดพ้นจากคมเขี้ยวอันเเหลมคมของมันได้ไม่ถึง 2 ศอก!! เเล้วรีบวิ่งตีนเปล่าโกยอ้าวออกไปจากบริเวณนั้นอย่างไม่คิดชีวิต!! พร้อมดัวยนังเเม่งูหวงไข่ ก็เลื้อยคลานพุ่งตามหลังมาอย่างรวดเร็ว...
"งูห่าอะไรวะ?..ทิ้งไข่มาไล่กู?!!......."
ไอ้มาดวิ่งไปสบถไป เพราะโดยปกติเเล้ว งูที่กกไข่จะไม่ยอมทิ้งไข่ไปไหนอย่างเด็ดขาด ไอ้มาดวิ่งหนีจนสุดกำลังเเต่สายตาก็มองหาที่ๆปลอดภัยไปด้วย โชคช่วยเเล้วมั๊ยล่ะ!! พุ่มไม้ข้างหน้าริมสุดหน้าผาตรงนั้น คือป่ากระบองเพชร!!..
ไม่รอช้าเท้าไวเท่าความคิด มันได้ติดสินใจในเสี้ยววินาทีนั้นเเล้วล่ะว่า จะขอฝากชีวิตไว้กับป่ากระบองเพชรริมหน้าผานั่นไว้เป็นที่พึ่ง ทั้งๆที่ทั้งเนื้อทั้งตัวของมัน นอกจากดาบคู่ที่ขัดอยู่ข้างหลังเเล้ว ก็มีเพียงผ้าดิบเก่าๆ นุ่งโจง ถกเขมร ขมวดปมไว้ให้เเน่นเพียงเเค่นั้นเอง เสื้อก็ไม่มี รองเท้าก็ไม่ได้ใส่ จะเอาอะไรกับนักรบ"ไพร่"ท้ายกอง ที่จะเอาไปเทียบกับนายกอง นายหมู่ คงไม่ได้ ที่ใช้ผ้า"เยียรบับ"จากเปอร์เซีย มาทำกางเกง เสื้อแขนยาว ผ่าอก คอตั้ง ผมมหาดไทย พร้อมทั้งหมวกปีกกว้างทรงอ่อน กรองคอเครื่องประดับ รองเท้า เห็นเเค่เงาก็รู้เเล้วว่า วรรณะศักดินามันต่างกัน!!
ไอ้มาดวิ่งฝ่าเข้าไปในป่ากระบองเพชรด้วยตีนเปล่า!! จนกระทั่งไปสุดหยุดอยู่ที่ริมหน้าผา ก่อนที่จะหันหลังกลับมามองเจ้างูยักษ์ที่กำลังเลื้อยคลานตามมาอยู่ไม่ห่าง ไอ้มาดเเทบจะไม่เชื่อสายตาตนเองเลยว่า ในขณะนี้เจ้าอสูรร้าย มันได้ชูคอขึ้นสูงอีกครั้ง เเต่ว่าคราวนี้ คอที่มันชูสูงขึ้น กับสูงประมาณ 2 ใน 3 ของลำตัวของมันเลยทีเดียว เเสดงว่ามันไม่กลัวหนาม!!
"เห๊ยยยยยยยยยย......."
สำนึกสุดท้ายที่เจ้ามาดได้ตะโกนออกมา ก่อนที่ร่างของมันจะถอยจนร่วงหล่นลงมาจากหน้าผา พร้อมทั้งเจ้างูปีศาจ ก็เลื้อยลัดเลาะคลานตามลงมาอย่างอาฆาตเเค้น!!...
วันที่: Fri Nov 15 12:55:09 ICT 2024
|
|
|