21.ดงอาถรรพ์!!..

www.arjanpong.com

นักรบที่เเหกค่ายร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน จากวัดพิชัยเกือบ 30 คน โดยการนำของ"พระเชียงเงิน"ที่ผู้เฒ่าผมขาวเเห่ง บ้านพรหมณี ไม่สามารถทัดทานเจตนาอันเเน่วเเน่ของเหล่านักรบเดนตายเเห่งกรุงศรี เอาไว้ได้!! ที่จะต้องทำเวลาให้ทันทัพของพระยาตาก ที่นัดหมายกันล่วงหน้าเอาไว้เเล้วว่า จะไปหยุดยั้งรั้งรอกันอยู่ที่"ดงศรีมหาโพธิ์"

ผู้เฒ่าผมขาว จึงบอกหนทางลัดที่จะไปยังดงศรีมหาโพธิ์เเก่ ไอ้กรด กับ นังเดือนได้รู้ โดยมี พระเชียงเงิน นั่งฟังอยู่บนหลังม้าอย่างมิสู้สนใจเท่าใดนัก!!

"กูเตือนพวกมึงเเล้วนะ!!.."
"ขอบใจ..ท่านผู้เฒ่า พวกข้าจะระมัดระวังตัวให้มากที่สุด!!.."

กล่าวจบ "พระเชียงเงิน" ก็โน้มศรีษะลง เพื่อเป็นการขอบคุณผู้เฒ่าผมขาวด้วยความจริงใจ ก่อนที่จะกระตุกบังเหียนม้าเเล้วก็กระทีบโกลนเบาๆ มุ่งหน้าไปตามทางที่ผู้เฒ่าบอกทันที

หนทางที่เหล่านักรบเดนตายเเห่งกรุงศรี ที่กำลังมุ่งหน้าเดินทางขึ้นไปอยู่ในขณะนี้นััน ไม่เคยมีใครที่จะกล้ากล้ำกรายเข้ามาก่อน มันเป็นเทือกเขาที่สูงชันเเละสลับซับซ้อนจนสุดลูกหูลูกตา ผู้เฒ่าผมขาวเเนะให้เดินตามลำธารใหญ่ย้อนขึ้นไป จนกว่าจะพบหนองน้ำขนาดใหญ่ เเล้วจึงมุ่งหน้าไปทางทิศใต้ จนกว่าจะพ้น ดงพญาไฟ ก็จะถึง ดงศรีมหาโพธิ์!!..

สองข้างทางที่ทั้งหมดกำลังลัดเลาะ เดินขึ้นไปอยู่ในขณะนี้นั้น มันไม่ใช่ทางเดิน เพราะไม่เคยมีชาวบ้านหรือพรานป่ากล้าขึ้นมากันเลย เนื่องจากคำบอกเล่าจากรุ่นสู่รุ่น ตั้งเเต่ปู่ย่าตาทวด ที่สั่งนักสั่งหนาว่าอย่าเข้าไป!! ถือว่าเป็นประกาศิตจากบรรพชนคนเเถบนี้ ว่าอย่าถือดี อวดกล้าท้าลอง!!..

นอกจากเสียงหายใจกับเสียงของฝีเท้าม้าที่กำลังย่างเหยาะ เลาะซอกหิน ปีนป่ายอย่างช้าๆ ย้อนขึ้นไปตามลำธารขนาดใหญ่ ที่ไหลเอื่อยเรื่อยระรินมาจากข้างบน ทุกคนเงียบเหมือนดั่งกับนัดกันไว้ เพราะสิ่งที่ผู้เฒ่าผมขาวกล่าวเตือนเอาไว้นั้น ทุกคนต่างก็พากันได้ยินหมด!!

สิ่งที่ไม่เคยพบไม่เคยเห็น ล้วนเเล้วต่างก็มาเจอกันที่นี่เเหละ!! ต้นกระบากใหญ่ขนาด 10 คนโอบยังไม่รอบ เบียดเเสงเเย่งตะวันกับ ต้นตะเคียนทอง ที่มีลำหักลำโค่นสูงใหญ่ไม่เเพ้กัน ยางยูง สยาขาว เเพรวพราวไปด้วยตะไคร่น้ำสีเขียวสด เลี้ยวลดพันรอบดั่งพรมพระอินทร์ หลุมพอ เงาะป่า ทุ้งฟ้า กระท้อน และทองบึ้ง ดาษดื่นเต็มไปทั้ง 2 ข้างทาง....

"บอกกับทุกคนว่าห้ามเด็ด ห้ามกินอย่างเด็ดขาด!! จนกว่าจะถึงจุดหมายที่จะพัก!!.."

พระเชียงเงิน ออกคำสั่งเสียงเข้ม ผ่านเจ้ากรด นักรบนิรนามเเห่งท้องทุ่งหันตรา เพื่อบอกไปยังเหล่าสหายเดนตาย ทีกำลังระเเวดระวังภัย กับสภาพป่าที่ตั้งเเต่เกิดมา ยังไม่เคยเห็นกันอย่างนี้มาก่อน!!

"พ่อ!! ถ้ำ!!...."

เสียงนังเดือน ลูกกำพร้าหัวเเก้วหัวเเหวนของ พระเชียงเงิน เอ่ยขึ้นเบาๆกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ถ้ำมืดที่ทะลุเทือกเขาเข้าไป ที่ตั้งทมึนขวางทางอยู่นั้น โดยมีสายธารน้ำไหลที่ไหลเอื่อยๆออกมาจากในถ้ำอันมืดมิด ที่ไม่สามารถจะล่วงรู้หรือเดาได้เลยว่า จะมีอะไรดักรออยู่ข้างใน!! คุณพระ ได้ยกมือส่งสัญญาณให้ทั้งหมดหยุดยั้งรอไว้ก่อน....

"ไอ้ทุ้ย!! มึงกับไอ้มาด จุดไต้นำทางเข้าไป!!..."
"ครับนาย!!.."

สิ้นคำ ไอ้ทุ้ยก็ปลดถุงไถ้ใส่ของ ที่ทำจากผ้าเก่าๆสำหรับสะพายไหล่ออกมา ก่อนที่มันจะหยิบเอา"ไต้"กับ "ตะบันไฟเขาควาย" พร้อม "ลูกตะบัน" ออกมาจากถุงไถ้อย่างรวดเร็ว เเล้วก็หยิบเอา"ขุยต้นเต่ารั้ง" ที่มีไว้สำหรับเป็นเชื้อเพลิง ใส่ตรงส่วนปลายสุดของลูกตะบันที่เจาะเป็นแอ่งไว้ เเล้วมันก็ใช้มือตบลูกตะบันแรงๆเข้าไปในกระบอก ทำให้อากาศภายในถูกอัดแน่น ไปรวมตัวกันในปลายกระบอกแคบๆ ทำให้เกิดความร้อนอย่างสูงขึ้นในทันที แล้วรีบขักออก จนเกิดไฟที่ปลายลูกตะบัน ก่อนที่มันจะเอามาจุดกับไต้ ที่ชะโลมห่อหุ้มไว้ด้วย"น้ำมันยางกราด"ที่เหนียวเหนอะเกราะกรังอยู่ตลอดเวลา จนจุดติดไฟส่องสว่างได้อย่างชำนิชำนาญ

"ตามกูมา ไอ้มาด!!..."

กล่าวจบ ไอ้ทุ้ย มันก็ดีดตัวเองพร้อมกับไต้นำทาง เดินเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็ว โดยมีเจ้ามาด นักสู้จากคลองข้าวเม่า ถือดาบคู่กระชับมั่น เดินตามติดอยู่ข้างหลังระวังไม่ห่าง พร้อมทั้งเหล่านักรบเดนตายทั้งหมด ต่างก็เดินตามเเสงไต้ของไอ้ทุ้ย อย่างระมัดระวัง ด้วยหัวใจที่เต้นระทึกปานจะเเตกเเหลกสลาย!! สายน้ำที่เห็นว่าไหลเอื่อยๆจากข้างนอก มันต่างจากภายในถ้ำอย่างสิ้นเชิง นอกจากจะไหลเชี่ยวกรากอย่างรุนเเรงเเละเสียงดังเเล้ว สายน้ำมันช่างเย็นจิ๊ดดด จับขั้วหัวใจเสียเหลือเกิน ทั้งหมดพากันเดินลุยย้อนสายน้ำเข้าไปตามเเสงไต้นำทางอย่างไม่ห่าง

"เพี้ยะ!!!!.."

เสียงคุณพระตบไปที่เเผงคอม้าอย่างเเรง!! เมื่อเจ้าม้าเเสนรู้ทำอิดๆเอื้อนๆ เหมือนกับว่าจะไม่ยอมเดินต่อซะงั้น!! ได้ผล..คราวนี้มันจึงค่อยๆย่องลงน้ำระดับเอวอันเย็นเชียบ ด้วยท่าทีหวาดๆกลัวๆ เดินตามลุยน้ำเข้าไปอย่างทุลักทุเล

จากเเสงใต้ส่องสว่างนำทาง ทำให้เห็นภาพของเกร็ดหินสะท้อนเเสงที่อยู่ตามผนังของถ้ำ ทอเเสงส่องสะกาวเเวววาวระยิบระยับงามตายิ่งนัก พร้อมกับมีลมโชยมาอ่อนๆ จึงทำให้มีอากาศหายใจได้อย่างไม่อุดอู้ ถ้าไม่ติดว่ามืดเเละน้ำไม่เย็นเจี๊ยบบบบ ก็คงจะดีไม่ใช่น้อย

"ข้าว่า ทางออกคงอยู่ไม่ไกลจากนี่?!!.."
"มึงเคยมาเหรอ???..."

เอาอีกเเล้วววว..คำพูดขวานผ่าซากเเถมไม่เข้าหูคนของไอ้ทุ้ย มันเริ่มทำงานของมันอีกเเล้ว ไอ้มาดอุตสาห์กระซิบถามเบาๆเเบบว่าชวนคุย พอมาเจอคำตอบอย่างงี้ เเทบอยากจะกระโดดถีบทั้งคนทั้งไต้ ให้ลอยละลิ่วปลิวละล่องไปกับสายน้ำเสียเหลือเกิน!!.....

"เห็นเเสงสว่างอยู่ข้างหน้าเเล้วครับนาย!!.."

ไอ้ทุ้ยรีบรายงานด้วยเสียงอันดังให้คุณพระได้รับรู้ ในขณะที่มันยังหันหลังอยู่ ก่อนที่มันจะค่อยๆเดินเเหวกสายน้ำต่อไปด้วยอาการลิงโลดพร้อมกับเจ้ามาด ซึ่งก็เดินตามหลังมาติดๆ เเสงที่อยู่ข้างหน้ามันคือเเสงสว่างจากภายนอก ที่มองเห็นท้องฟ้าสีครามอยู่ลิบๆได้อย่างชัดเจน ทั้งคู่ที่เดินอยู่ข้างหน้า ต่างก็หมายตาเอาไว้เเล้วว่า ถ้าหลุดออกไปจากถ้ำนี้เมื่อไร จะหาที่เหมาะๆพักเเรมค้างคืนกันตรงที่ปากถ้ำนั่นเลยทีเดียว..

ไอ้ทุ้ยรีบสะบัดไต้ดับไฟทันที เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องไปใช้มันอีกต่อไปเเล้ว ส่วนเจ้ามาดก็เดินตีคู่เเซงขึ้นมา โดยทิ้งห่างเพื่อนร่วมตายที่ตามมาข้างหลังอยู่หลายสิบวา จนกระทั่งสหายทั้ง 2 ได้พาตัวเองออกมาพ้นถ้ำเป็นคนเเรก

เเต่เเล้ว!! สายตาของหนุ่มใหญ่ทั้งคู่ ต่างพากันตกตะลึงอ้าปากค้างอยู่ตรงปากถ้ำนั่นเอง ภาพที่อยู่ข้างหน้าของคนทั้ง 2 ในขณะนี้ ถึงกับทำให้ผงะถอยหลังอย่างตกใจสุดขีด!!

"เฮ้ยยยยย!! นี่มันตัวอะไรวะเนี่ยยยย?!!!...."