" หง่า....นี่ไม่คิดจะเเต่งเพลงให้มหาชัยบ้านเกิดเราหน่อยเหรอ? เห็นเเต่งชมบ้านอื่นเมืองอื่นเขาอยู่ได้ "
เสียงตัดพ้อต่อว่าของหญิงวัยกลางคนที่ประชดประชันน้องชายอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่พี่น้องทั้งคู่ เดินคุยกันเพลินๆ ริมฝั่งเลียบปากอ่าวเเม่น้ำท่าจีน เมื่อปลายพ.ศ 2504 ปีฉลู
" เเต่งยังไง? " เสียงของสง่า(ชาลี) อินทรวิจิตร ถามขืั้นเบาๆในขณะที่สายตายังจ้องหอนาฬิกาท่าเรือมหาชัยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ที่ในขณะนี้ผู้คนที่ใช้บริการข้ามฝาก เริ่มบางตาลงไปในช่วงเวลาที่พลบค่ำอย่างนี้
" จะไปรู้เร๊อะ?!! " พี่สาวทำเสียงสูงใส่
" เเหมมมมม...ทีบ้านของศรินทิพย์ สุดที่รัก อยู่นครชัยศรี บรรจงเเต่งซะจนหวานเยิ้มหยดย้อยเหมือนดั่งยอดหญ้าเสียจริงนะพ่อคู๊ณณณณ..."
ชายหนุ่มผู้เป็นน้องชาย เหลือบหางตาไปมองพี่สาวที่กระเเนะกระเเหนเเล้วเขาก็ยิ้มส่ายหัวอย่างอดขำในคำพูดของพี่สาวไม่ได้ ก็จริงเหมือนดังที่พี่ของเขาพูดไว้ไม่มีผิด ไม่ว่าจะเป็นเพลง ทุ่งรวงทอง เเสนเเสบ สักขีเเม่ปิง กว๊านพะเยา สาวนครชัยศรี เเละอีกหลายต่อหลายผลงานเพลงที่กำลังโด่งดังไปทั้งประเทศอยู่ในขณะนี้ กลับไม่มีบทเพลงที่พูดถึงบ้านเกิดเมืองนอนของเขาเลยเเม้เเต่เพลงเดียว
เช้าวันรุ่งขึ้น สง่ารีบตื่นเเต่เช้าพร้อมตั้งใจว่าจะเเต่งเพลงให้บ้านเกิดเมืองนอนสักเพลงหนึ่งให้ได้ภายในวันนี้ เขารีบไปที่ท่าเรือท่าฉลอมเพื่อที่จะข้ามฝากไปยังฝั่งมหาชัย โชคดีได้คุยกับลุงเย็นผู้เป็นนายท้ายเรือลำนั้น ซึ่งลุงเย็นก็ได้เล่าเหตุการณ์ของหนุ่มชาวประมงคนหนึ่งบ้านเกิดเมืองนอนก็เป็นคนพื้นเพที่นี่ ตัวดำร่างใหญ่เนื้อตัวมีเเต่กลิ่นปลา ไปเเอบหลงรักสาวมหาชัยเเถวๆหน้าวัดตึก ชื่อว่าพยอม เเต่สาวไม่เล่นด้วย จึงทำให้ชายหนุ่มคนนั้นตรอมใจมาก โกนหัวเข้าวัดบวชตลอดชีวิตที่วัดโกรกกราก
ได้การล่ะ สมองไวเท่าความคิด กลับถึงบ้านวันนั้น สง่าไม่รอช้า หยิบสมุดปากกาจดเนื้อเพลงทันที
" พี่อยู่ไกล ถึงท่าฉลอม
แต่พี่ ไม่ตรอม เพราะรักพยอม ยามยาก
ออกทะเล จะหาปลา มาฝาก
แม่คุณขวัญใจ คนยาก รับของฝาก จากพี่ได้ไหม
โปรดเมตตา รักพี่สักนิด
พี่มอบชีวิต อุทิศให้สาวมหาชัย
แบกความรัก ข้ามทะเลมาให้
ฝ่าลมและคลื่นเท่าไหร่ รักจึงได้ว่ายน้ำข้ามมา
ท่าฉลอม กับมหาชัย
จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า
ตอบเพียงสักคำ ว่าไม่รัก จะหักใจลา
ซ่อนตัวตามประสา จะหนีซ่อนหน้าห่างไกล
เรื่องทะเล นั้นพี่พอรู้
แต่เรื่องเจ้าชู้ไม่รู้จะทำฉันใด
หยั่งทะเล พอคะเนดูได้
แต่ความรักเกิน ครวญใคร่ ลึกเท่าไหร่ ไม่รู้หยั่งถึง....."
" เอ้า เอาไป เสร็จเเล้ว!!..."
ชายหนุ่มยื่นกระดาษเเผ่นเล็กๆไปให้พี่สาว ในขณะที่ผ่านพ้นอาหารเย็นของครอบครัวเป็นที่เรียบร้อย
" อะไรของเธอ หง่า?..."
" เพลงที่พี่ขอเมื่อวานไง...."
ผู้เป็นพี่สาวหยิบกระดาษเเผ่นนั้นขึ้นมาดูสักครู่
" ชื่อเพลงอะไรล่ะ? "
" ท่าฉลอม...."
" อ๋อ..เธอจะให้พี่ร้องเหรอออออ?..."
" ฝันไปเหอะ...ฉันจะให้เพื่อนฉันร้อง "
" ใคร???..."
" ชรินทร์ นันทนาคร....."
ชายหนุ่มตอบด้วยเสียงเเผ่วเบา เเต่ทว่าเเววตาของเขา มีประกายเจิดจ้าทอเเสงเเจ่มจรัสอย่างเเปลกประหลาด......"
วันที่: Fri Nov 15 15:03:11 ICT 2024
|
|
|