7. กูยอมตาย!!..
"พี่มาด..ตกลงพี่ไม่ไปช่วยพระยาตากดอกหรือ?!..."
เสียงถามเบาๆจากเมียรัก ที่เอ่ยทักหลังจากไอ้มาดกลับมาจากหาปลาตั้งเเต่เช้ามืดด้วยเหงื่อโทรมกาย ก่อนที่มันจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆกับเเคร่ไม้ไผ่ ใต้ต้นมะขามข้างบ้าน โดยที่มันไม่ได้สนอกสนใจคำถามเมื่อสักครู่จากเมียรักของมันเลยเเม้เเต่น้อย...
อีจู้ดักปลาไหลไม้ไผ่ ที่มีปลาไหลขนาดเขื่อง 7-8 ตัว ดิ้นขลุกขลักอยู่ในกะพล้อด้านใน โดยมีงาเเซงเเยงเหยื่อ ล่อเอาไว้ให้เจ้าปลาไหลหลงกลตายใจ ครั้นจะมุดหัวออกทางปลายก็ไปติดเศษฟางเศษหญ้า อุดทางปิดปากซะเเน่น รอให้เจ้ามาดจับออกมาทีละตัวๆ
เมียรักรู้ใจ ยกน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ พร้อมด้วยกะลามะพร้าวขัดมัน เทน้ำมาให้เกือบเต็มกะลา เเล้วก็วางไว้ข้างๆ ก่อนที่จะไปสาละวนตระเตรียม ข้าวเหนียวหัวหงอก ที่เป็นข้าวเหนียวคล้ายข้าวเหนียวหน้าปลาเเห้ง เเต่มีการโรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด มีความเค็มหวานอยู่ในตัว ซึ่งเป็นของโปรดของนังหนูลูกสาวคนเดียวของคนทั้งสอง ให้นังหนูมันได้กินซะก่อน...
"เสร็จเเล้วมาเปิบข้าวเช้ากันนะพี่..."
กล่าวจบ เมียรักก็เเอบถอนหายใจลึกๆเสียมิได้ กับท่าทีอันเฉยเมยของผู้เป็นผัว เเต่ถึงกระนั้น ข้าวอวบเม็ดยาวคล้ายข้าวเหนียว พร้อมน้ำพริกปลาเเห้ง ก็วางไว้อยู่บนเเคร่อย่างเรียบร้อย
"อีโพ!!..มึงขึ้นไปบนเรือน หยิบเอา ปูน เอาเกลือ ยาฉุนกับพลู มาให้กูหน่อย!!..."
พูดจบ ไอ้มาดก็หยิบเอาใบอีเทิน ที่ห่อด้วยผ้าคาดเอวสีเทาเก่าๆของมัน ซึ่งไปหาเด็ดเก็บมาจากท้ายทุ่งเมื่ออิตอนหาปลา ได้มาประมาณสักสอง-สามกำมือ เกลี่ยวางไว้บนเเคร่ หลังจากจัดการเจ้าปลาไหลในอีจู้เป็นที่เรียบร้อย
"พี่ไปโดนอะไรมาหรือ? ถึงต้องบดยาห้ามเลือด!!.."
"มึงขึ้นไปหยิบมาเหอะ กูเเค่ทำเตรียมไว้เฉยๆ..."
เมียรักก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ถามกวนอกกวนใจอะไรต่อไป ให้มันเพิ่มคำยาวสาวคำยืด หันหลังก้าวขึ้นกระท่อมไม้ไผ่หลังคามุงจาก ที่มีกระไดไม้ไผ่พาดสูงขนาดน้ำท่วมพอพ้น ไปหยิบเอา ปูน เอาเกลือ ยาฉุนกับพลู มาให้ผัวซะก่อน เเล้วจึงค่อยย้อนกลับมาปลุกนังหนูขึ้นมาเปิบข้าวเช้าพร้อมๆกัน
เธอเองก็ได้เเต่ภาวนาคุณพระคุณเจ้า ว่าเมื่อไหร่เหตุการณ์ร้ายๆของบ้านของเมือง มันถึงจะจบถึงจะสิ้นกันเสียที พ่อของเธอถูกทหารอังวะฆ่าทิ้งอย่างโหดเหี้ยมที่บ้านข้าวเม่า ในขณะที่ผัวโดนเกณฑ์ใบบอกอยู่ทุ่งภูเขาทอง พวกทหารอังวะพวกนี้ช่างโหดร้ายอำมหิตเสียเหลือเกิน บุกเข้าเผาหมู่บ้านซะจนราพณาสูร เด็ก คนเเก่ พวกมันฆ่าทิ้งหมด!! ถ้าเป็นชายมันก็จับไปเป็นเชลย ถ้าเป็นหญิงมีน้ำมีนวลหน่อย ก็จะถูกข่มเหงรังเเกข่มขืนอยู่ตรงนั้นนั่นเอง หากขัดขืนไม่สบอารมณ์ ก็หมดลมหายใจกันอยู่ตรงนั้น!! โชคดีที่เธอคว้านังหนูลูกสาวไว้ได้ เเละเเม่ก็หนีเตลิดเปิดเปิงไปกับน้องสาว ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร?
"เฮ้ยยยย!! หนีเร๊ววววว!!..ไอ้โชติ ไอ้มาด พวกอังวะ มันควบม้ามาทางนี้เเล้วเว้ยยย!!!.."
สิ้นเสียงตาคำ เฒ่าล่านกมือฉมังเเห่งคลองข้าวเม่า ที่่วิ่งกระหืดกระหอบอย่างไม่คิดชีวิตพร้อมกับหน้าไม้ อาวุธประจำกายสะพายเเล่งไว้เเน่น ร้องตะโกนบอกทุกคนให้รีบหนีเอาชีวิตรอด!! เเต่ก็ช้าเกินไปเสียเเล้ว ไอ้โชติที่กระท่อมอยู่ติดกัน ที่เห็นยืนเก้ๆกังอยู่ปลายทุ่ง ทำท่าจะกลับหลังหันวิ่งหนีเข้ามาทางกระท่อม ก็ถูกทหารม้า 30 กว่าม้า ควบฝุ่นตลบไล่ตามหลังมาทัน
ควับบบ!!
เสียงดาบอันคมกริบ ดังเเหวกอากาศพร้อมกับเเขนข้างหนึ่งของไอ้โชติ หลุดขาดกระเด็นเลือดสาดพุ่งร่วงหล่นอยู่ตรงนั้นนั่นเอง เเล้วร่างของมันก็ทรุดฮวบกองอยู่กับพื้นตรงนั้น!!
"อีโพ!! อุ้มนังหนูหนีไป เร๊ววว!!."
ไอ้มาดได้ตะโกนให้ลูกเมียรีบหนีไป ส่วนมันก็กระโจนขึ้นไปบนกระท่อม หยิบเอาดาบคู่ที่เป็นอาวุธประจำกาย กระโดดลงมายืนปักหลักอยู่หน้ากระท่อม ขวางทางหมู่ม้าทะลวงฟันของพวกอังวะ โดยไอ้มาดจะไม่ยอมหนีอีกต่อไปเเล้ว มันขอตายอยู่ตรงนี้!!
" มึงเรียงหน้ากันเข้ามาเลย ไอ้พวกสัตว์นรก!!...."
มือที่กุมดาบคู่ไว้มั่น พร้อมสายตาที่จ้องเขม็งไปข้างหน้า ไอ้มาด..มันก็สาวเท้าเดินเข้าหาทัพม้าของพวกอังวะอย่างไม่กลัวเลยเเม้เเต่น้อย มันพร้อมเเล้วที่จะเอาชีวิตของมันเข้าเเลก เพื่อให้คนอื่นได้หนีรอดปลอดภัย!!.....
วันที่: Fri Nov 15 16:04:42 ICT 2024
|
|
|