ถ้าไม่กล้าเเล้วคุณจะไม่ได้อะไรเลย..

ArjanPong | 07-07-2556 | เปิดดู 3675 | ความคิดเห็น 0

" วันนี้มีกี่ที่ล่ะพี่?.."
น้องมด เมียสาวของหัวหน้าตลกคณะเก้ายอด ได้เอ่ยถามผู้เป็นสามีถึงเรื่องงานเเสดงตลกตามคาเฟ่ของเมื่อคืนที่ผ่านมา ในขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่เงียบๆสองคน ภายในสลัมห้องเช่าที่มีความกว้างไม่ถึงสามวา ติดกับโรงสนุ๊กเกอร์ใต้ถุนโรงหนังนครหลวงราม่า ใกล้สามเเยกไฟฉายฝั่งธนบุรี

" มีที่เดียว เเต่ไม่ได้เล่น เเขกมันน้อย..ทางร้านเขาขอเลื่อนเป็นอาทิตย์หน้าค่อยมาเล่นใหม่..."
เขาตอบเมียรักด้วยเสียงที่ระคนไปด้วยความผิดหวัง เเวบหนึ่งของสายตาที่ชำเลืองมองไปยังเมียรักที่กำลังกินข้าวคลุกน้ำปลาอยู่ตรงหน้า หยาดน้ำใสๆที่มันไหลออกมาจากพวงเเก้มทั้งสองข้างของเธอ มันเหมือนมีดสักร้อยเล่มพันเล่ม ปักฉึกผนึกเเน่นเเก่นกลางใจ ให้ลูกผู้ชายอย่างเขาก็อดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว มันเอ่อมันท้น มันล้นออกมาทั้งสองข้าง ด้วยความสงสารเมียรักอย่างสุดหัวใจ

" ทนอีกสักนิด มดเอ๊ย...พอเเต่เก็บเงินได้สักสองหมื่น เเล้วค่อยกลับบ้านไปเปิดร้านขายของชำเล็กๆในหมู่บ้านกัน..."
" เเล้วพรุ่งนี้ล่ะพี่ มีงานมั๊ย?.."
" ไม่มี.."

ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เเผ่วเบา ไอ้ความเหนื่อยยากลำบากเเสนเข็ญจะหนักหนาสาหัสสากรรณ์สักเพียงใดที่มันถาโถมซัดกระหน่ำตัวเขาเท่าไรก็ไม่เคยหวั่น เเต่คู่ชีวิตที่อยู่ข้างหน้านี่ซิ คำน้อยที่จะปริปากบ่นสักคำก็ไม่มี ท้อเเล้ว...เขาท้อเเล้ว...ก็คงจะพอกันที เหนื่อยเหลือเกินกับอาชีพเต้นกินรำกิน

" พรุ่งนี้ไม่มีงาน พี่ว่าจะไปเเถววิลล่าคาเฟ่ซะหน่อย เห็นไอ้โย่งมันบอกว่าพี่เทพ โพธิงาม เขารับสมัครตลกหน้าใหม่เข้าประจำคณะ ให้ทดลองเล่นกับเขาดูคนละเจ็ดวัน ถ้าเล่นกับเขาได้ เขาก็จะให้ประจำคณะเขาเลย..."
" เล่นกับใครมั่งล่ะพี่?.."
" ก็มีพี่เทพ พี่น้อย เเล้วก็พี่เเฉ่งเป็นตัวยืน..."
" เเล้วพี่โย่ง ทำไมไม่ไปสมัครล่ะ?"
" มันไปเเล้ว เเต่พี่เทพไม่เอามัน เล่นเข้ากับเขาไม่ได้ ดูยังไงก็ไม่ขำ...."
ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากเเอบถอนหายใจลึกๆด้วยความเป็นห่วงกลัวจะเสียเวลาเปล่า เพราะเธอรู้ดีว่าความสามารถของพี่โย่งตลกสายใต้คนนี้ ประสบการณ์ความสามารถเฉพาะตัวเหนือกว่าสามีของเธอจนเทียบกันไม่ได้ ก็ยังสอบไม่ผ่าน เเล้วสามีของเธอล่ะ จะมีอะไรไปเล่นกับเขา?.....

เเละเเล้ววันทดสอบวันเเรกก็มาถึง เขาไปคอยที่ปั๊มน้ำมันติดวิลล่าคาเฟ่ ตั้งเเต่ยังไม่สามทุ่ม เพราะที่ปั๊มเเห่งนี้ทีมงานของเทพ โพธิ์งาม จะมาจอดรถกันที่นี่กันทุกคืน กว่าชาวคณะจะมาถึงก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง วันนั้นเป็นวันเเรกที่เขาได้มีโอกาสได้เล่นวาดลวดลายเเสดงฝีมือ ผลปรากฎว่าไม่ได้ฮาสักเเอะ...

" อีน้อย..มีงเอาไอ้สากกะเบือนี้มาจากไหน?.." เทพ โพธิงาม เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดหัวเสีย หลังจากการเเสดงจบลง
" น้องเขามาจากตลกคณะเก้ายอดน่ะพี่ เห็นมาสมัครก็เลยให้ลองขึ้นไปเล่นดู.."
" มึงไปบอกมันเลยว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมา.."
" พรุ่งนี้ค่อยบอกเด็กมันก็ได้ ปล่อยให้มันเล่นอีกสักวัน...เด็กมันจะได้ไม่เสียกำลังใจ.."
" ก็ได้ เเต่ค่าตัวมันวันพรุ่งนี้ มึงเป็นคนจ่ายนะเว้ย..."
กล่าวจบ เทพ โพธิงาม ผู้เป็นพี่ชาย ก็ขับรถกระชากออกไปอย่างหัวเสีย

" เธอได้ยินพี่เทพ พูดเมื่อกี๊เเล้วใช่ไหม หม่ำ เอ่อ...หม่ำอะไรนะ?.."
" หม่ำ สปาเก๊ตตี้ ครับ "
" เออนั่นเเหละ หม่ำ สปาเก๊ตตี้ พรุ่งนี้มีอะไรก็โชว์ให้หมดเลยนะ พี่ช่วยเธอได้เเค่นี้จริงๆ "

วันรุ่งขึ้นซึ่งเป็นวันที่เขาจะได้มีโอกาสเล่นตลกกับคณะ เทพ โพธิงาม เป็นครั้งสุดท้าย เขาก้าวขึ้นเวทีด้วยความเชื่อมั่นเกินร้อย ไม่สนใจว่าจะเล่นมุขไหน หยิบสดๆเน้นฮาอย่างเดียว ไล่กอดไล่ปล้ำ น้อย โพธิงาม จนกระเจิง ไล่เตะไล่ต่อย เทพ โพธิงามจนตกเวที ด่าเจ้าเเฉ่ง ช่อมะดัน ยังกะหมูกะหมา เกินคาด..ฮาถล่มทลาย คนดูหัวเราะจนท้องคัดท้องเเข็ง...

" อีน้อย..พรุ่งนี้มึงให้มันมาอีกวันนะ กูชอบว่ะ.."
คำพูดของเทพ โพธิงาม ในวันนั้น เหมือนกับสวรรค์เปิดให้มี หม่ำ จ๊กม๊ก ตลกร้อยล้านในวันนี้...........

********************

Next	เเม่ครับอย่าทิ้งผม...

ความคิดเห็น

วันที่: Fri Nov 15 14:18:30 ICT 2024

All Comments: 0 Pages: 1/0