รอวันสลาย...
....เคยผลิช่อ ล้อใบ ไสวเด่น
เเรกเเย้มเห็น รุมไต่ตอม ล้อมความหวาน
เหล่าภมร ชอนไช ได้ไม่นาน
ไหวสะท้าน ร่วงสุดโคน โดนลมตี
....จากเปล่งปลั่ง ยังเต่งตึง ถึงเเห้งเหี่ยว
สักนิดเดียว เคยมีไหม? ใช่เเต่หนี
สิ่งที่เคย ให้ความสุข ทุกราตรี
กลับหลบลี้ เห็นไร้ค่า น่าน้อยใจ.......